[ بیادِ  افق های ِ  گسترده! ]*

 

          بسیار! بسیار!_

          دلم! هوای ِ افقهای ِ دوردستِ دشتِ  [  َبرم ِ شور! ] _

                                                                    دارد!_

                                              که در حـَوالی ِ شیراز!...

          وحسرتِ دیدار ِ خاکِ تفته  ز نور!_

          بیدار گشته و،  ِدشنه  بر جان ِ تشنه می گردد!_

          در - این دیار ِ دور!_

          که در جنگلهای ِ سرد و، نمور!_

          آب!، از بی نمکی!؛ مـُرداب! میشود!...

          و دلهای ِ دَردَری!  به فـَراخنای ِ آشوبِ  جلوه ها!_

                                  اسیر ِ فتنه ی ِ گِرداب! میشود!...

          و افکار ِ سَرسَری! به دلخوشی از رنگِ  خودنمائی ها!_

                              و برق ِ سکـّـه ها و، نـِیرنگِ مـُسـَکِـّـن ها!؛

                                                         در خواب! میشود!...

          و، با ورق خوردن ِ دفتر ِ خاطراتِ عمر!؛

                         نمناکِ پاکِ گوشه های ِ چشم!_

                                                              تالاب! میشود!...

          و یادمانهای ِ آسمان ِ آبی و، روزهای ِ آفتابی!؛

          در ذهن و، جان ِ من؛ طلوع میکند! که باید!  پنجه  در فـِکـَـنـَد!_

          بر کـَرانه های ِ شایـَد -!؟!- همیشه ابری ِ این سامان!...

                                                    و خورشیدِ شکیب!_

                                                      نوید! می پراکند!_

                        و از نو! امید!  سرشار ِ  شوق و،  شور!؛

                                              مایه ی ِ پایاب! میشود!_

          در سرزمینهای ِ مسابقاتِ غرور!،

          که سخنهای ِ همدلانگی!؛

          نایاب! میشود!.

                                                 هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                        16,07,2000  Helsingør                                              

          *بازنویس با تجدید ِ نظر!  Helsingør  23,04,2006