[ بیادِ افق های ِ گسترده! ]*
بسیار! بسیار!_ دلم! هوای ِ افقهای ِ دوردستِ دشتِ [ َبرم ِ شور! ] _ دارد!_ که در حـَوالی ِ شیراز!... وحسرتِ دیدار ِ خاکِ تفته ز نور!_ بیدار گشته و، ِدشنه بر جان ِ تشنه می گردد!_ در - این دیار ِ دور!_ که در جنگلهای ِ سرد و، نمور!_ آب!، از بی نمکی!؛ مـُرداب! میشود!... و دلهای ِ دَردَری! به فـَراخنای ِ آشوبِ جلوه ها!_ اسیر ِ فتنه ی ِ گِرداب! میشود!... و افکار ِ سَرسَری! به دلخوشی از رنگِ خودنمائی ها!_ و برق ِ سکـّـه ها و، نـِیرنگِ مـُسـَکِـّـن ها!؛ در خواب! میشود!... و، با ورق خوردن ِ دفتر ِ خاطراتِ عمر!؛ نمناکِ پاکِ گوشه های ِ چشم!_ تالاب! میشود!... و یادمانهای ِ آسمان ِ آبی و، روزهای ِ آفتابی!؛ در ذهن و، جان ِ من؛ طلوع میکند! که باید! پنجه در فـِکـَـنـَد!_ بر کـَرانه های ِ شایـَد -!؟!- همیشه ابری ِ این سامان!... و خورشیدِ شکیب!_ نوید! می پراکند!_ و از نو! امید! سرشار ِ شوق و، شور!؛ مایه ی ِ پایاب! میشود!_ در سرزمینهای ِ مسابقاتِ غرور!، که سخنهای ِ همدلانگی!؛ نایاب! میشود!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 16,07,2000 Helsingør *بازنویس با تجدید ِ نظر! Helsingør 23,04,2006
|