[ درک کن! ]

 

               درک کن! از قفس ِ آینه ها! _

               تا بدانی! که، چرا جلوه گرند؟...

               نیست آیا؟ که ز خورشیدِ  ُگـل ِروی ِ تو! سوزند و،

                                                              به بازتابشی ِ

                                                         باغ ِ تجـلـّی ِ تو!؛

                                                                آوا سازند!؟...

               درک کن! از نفس ِ لاله و، شمع!؛

               که چرا؟ با همه ی ِ سوز ِ جگر! می خندند!...

               نیست آیا؟  که سراپا همه شورند و، به شوق ِ  َسیـَلان ِ ذرّات! _

               شعله ورجانهائی مجبورند! _

                                      وز بـُدَن!،

                جبر ِ تب و، تابِ شدن را!؛

                بی توقــّع! متحمـّل هستند!؟.

                                                            هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                   25,05,1990  Denmark