[ گیسوی ِ تو! ]*1

          آه ،  ببین نازنین! گونه ی ِ شبهای ِ من!؛

          تا همه یلدا شده! بر سر ِ گیسوی ِ تو!...

          در سحر ازچامه ام، قصـّه ی ِ شب می شود! _

          من که امیدم دهد؛ روشنی ِ روی ِ تو!...

          راه ،  اگر بیشمار، باشدم از هر مَـدار؛

          نیست مرا  پویشی، جز که شوم سوی ِ تو!...

          تیر ِ بلا! میرسد،  از پـِی ِ هر جذبه ای!؛

          ناوَکِ  - خوش ُمژدگی - ست! از خَم ِ ابروی ِ تو!...

          قند پسندد مگس!،  تشنه! به آبش هوس!؛

          شادی ِ جان ِ من از دام ِ خوش ِ موی ِ تو!...

          تا به زمانی که در سینه دلم میتپد!،

          نیست قرارم! مگر؛ خود به سر ِ کوی ِ تو!...

          قصّه ی ِ هستی!،  فقط!؛  ذرّه و، پـِیوستن است! _

          زان!،  همه ی ِ هستی ام!؛  شد به تکاپوی ِ تو!...

          دانش و، فخر و، ادب!؛  زان سبب ابداع گشت _

          تا که مگر، جان شود؛  مُنعـَم ِ از خوی ِ تو!...

          شعر! و شش خواهرش!،  هرچه کـُنند از هنر!؛

          نکته ی ِ مضمون یکی ست!  در ُرخ ِ دلجوی ِ تو!.*2      

                                                             هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                             06,09,1995  Helsingør

          *1  این چامه! در ماهنامه ی ِ هارمونیکا! شماره ی ِ8، بتاریخ ِ فِوریه ی ِ 1996 درکپنهاگ به چاپ رسید.

          *2  درتاریخ ِ 18،05،1380  در شیراز، بیت ِ دوّم ِ اصل ِ شعر! تعویض شد، و چهار بیت هم به اصل! افزوده گشت!.