[ گریبان ِ باوَر! گـِرُوگان ِ مـِهر! ]

 

          شبابِ خوشی بودو، هر تابِ دلجوی و، هر شور ِ جانپوی!_

          گوئی جوابِ خوشی بودو، [ خوشباوَری! ] داروی ِ دردو، سختیّ و، کمبودها!!_

                                                                                                می نمودو؛

                                                            به هنگامه ها! [ دستِ فریادرَس! ] شد!...

                                  تو رفتیّ و، چرخ ِ زمان! گشت و، اندیشه هشیار! پوئید و،

                                                            دفترچه ی ِ [ نـَـقش ِ  ُاوهام! ]  پوسیدو،

                                                       طفل ِ دلم! با دبیر ِ   ِخـرَد!  کرد کنکاش و،*

                                                                                                              اسرار! شد فاش و؛

                                                                       باوَر به عشق - ام! عـَبـَث شد!...

                         مرا!، سردی ِ خاطر!آزُرد و؛  تاب و، تبِ آرزوها! به دل مـُرد و؛

                                          تن! بـَهر ِ گرما! به گــُلهای ِ چندی! نفس درنفس شد !_

             پشیمان! پـِی ِ  [ نـَرد ِ دل باختن ] هاش!  در کارزار ِ شکیب و، هـَوَس! شد!...

                                                            وباید! به اقرار! این نکته آید به گفتار! :

                                                          هرچندهم،  از پـِی ِ ساز ِ خودباوری ها!،

                                                     و دانش گِرائیّ و، گــُل چیدن از باغ ِ اثبات!_

                                                                                          در دشتِ مـَعنا!؛

                  من از سوز ِ دودآگـِن ِ شعله هائی که خیزند - از باغ ِ  ُاوهام و،  رؤیا!_

                                                                              و چشمان ِ بینـِش! ببندند!_

                                                          گشتم خلاص و، روانم! رَها از قفس شد!؛

                                                                                   ولی باز!، یک راز!؛

                                                                                        در جان بجوشد!_

                              که تـَبـیین ِ هستی!! ببایـِست! با  [ جنس ِ دیگر! زکـَس! ]  شد!_

                     ازآنرو!!،  که تکمیل ِ هرگونه و، هرپدیده!؛  وهرگویـِش و، هرعقیده!؛

                                                زهمخوان شدنهای ِ هرنیمه اش در تقابل! برآید!_

                                                                              که با سنجشی از  ِخـرَد!؛

                                                                                           حـَدِّ بـَس! شد!_

                واین معنی از عشق!، مـِهر است و، با مـِهر!؛ باغ ِ دل ِ آدمی!گــُل برآرَد!_

                                                        اگرچه،  ز  ِسـیر ِ حوادث! و َجبر ِ شدنها!؛

                                                    درآن! گاهگاهی، خـَش و، خار و، خس! شد!.

                                                                                     هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                            Helsingør  05,11,2006                                                                                 

          *کنکاش = شـُور!  مشورت! تبادل ِ نظر! نظرخواهی! و، اگر در نزدِ خود؛ = سنجش!.