[ گریبان ِ باوَر! گـِرُوگان ِ مـِهر! ]
شبابِ خوشی بودو، هر تابِ دلجوی و، هر شور ِ جانپوی!_ گوئی جوابِ خوشی بودو، [ خوشباوَری! ] داروی ِ دردو، سختیّ و، کمبودها!!_ می نمودو؛ به هنگامه ها! [ دستِ فریادرَس! ] شد!... تو رفتیّ و، چرخ ِ زمان! گشت و، اندیشه هشیار! پوئید و، دفترچه ی ِ [ نـَـقش ِ ُاوهام! ] پوسیدو، طفل ِ دلم! با دبیر ِ ِخـرَد! کرد کنکاش و،* اسرار! شد فاش و؛ باوَر به عشق - ام! عـَبـَث شد!... مرا!، سردی ِ خاطر!آزُرد و؛ تاب و، تبِ آرزوها! به دل مـُرد و؛ تن! بـَهر ِ گرما! به گــُلهای ِ چندی! نفس درنفس شد !_ پشیمان! پـِی ِ [ نـَرد ِ دل باختن ] هاش! در کارزار ِ شکیب و، هـَوَس! شد!... وباید! به اقرار! این نکته آید به گفتار! : هرچندهم، از پـِی ِ ساز ِ خودباوری ها!، و دانش گِرائیّ و، گــُل چیدن از باغ ِ اثبات!_ در دشتِ مـَعنا!؛ من از سوز ِ دودآگـِن ِ شعله هائی که خیزند - از باغ ِ ُاوهام و، رؤیا!_ و چشمان ِ بینـِش! ببندند!_ گشتم خلاص و، روانم! رَها از قفس شد!؛ ولی باز!، یک راز!؛ در جان بجوشد!_ که تـَبـیین ِ هستی!! ببایـِست! با [ جنس ِ دیگر! زکـَس! ] شد!_ ازآنرو!!، که تکمیل ِ هرگونه و، هرپدیده!؛ وهرگویـِش و، هرعقیده!؛ زهمخوان شدنهای ِ هرنیمه اش در تقابل! برآید!_ که با سنجشی از ِخـرَد!؛ حـَدِّ بـَس! شد!_ واین معنی از عشق!، مـِهر است و، با مـِهر!؛ باغ ِ دل ِ آدمی!گــُل برآرَد!_ اگرچه، ز ِسـیر ِ حوادث! و َجبر ِ شدنها!؛ درآن! گاهگاهی، خـَش و، خار و، خس! شد!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک Helsingør 05,11,2006 *کنکاش = شـُور! مشورت! تبادل ِ نظر! نظرخواهی! و، اگر در نزدِ خود؛ = سنجش!.
|