[ جای ِ خالی ِ هَـزار! ]*

          هَـزاران!!  مژده پردازان ِ امـّید!_

          نبودَنشان به گـُلجشن ِ بهاران!...

          به جا، بسیارشان زنبور ِ زهری!،

          فرا گـُسترد!؛ گستاخی به یاران!...

          زمانه!، دیر! شد جانش عرقناک!_

          رُخ ِ گـُل!؛ دیرجوشید از جواران!...

          نه از سور ِ بهاری! کس گـُلی بـُرد_

          نه تابستان! امان درسایه ساران!...

          کژی ِ گردش ِ پرگار ِ ایـّام!؟_

          به شاید شد چنین فرجامکاران!؟...

          بیادآمد بهار ِ شوم!_ازنو!_

          که شد در سرزمین ِ مـِـهرداران!...

          بهارانی سَتـَروَن! بودو، بنشست؛

          کلاغ ِ پیر! بر جای ِ هَزاران!...

          ورق برگشت؟ یا قـَحط ِ خِرَد بود؟_

          هنوز این پرسـِش از دانشمـَداران!_

          سر ِ اندیشه وَر! باشد، که جوید!؛

          چـُنان پاسخ! که منطق در قراران!_

          پیاده مردمان ِهمدگرنیش!_

          به هرگز! پیش رفتندازسواران!...

          کِی از اندیشه ای نو! باده و، جام!؛

          که سازد چاره  بر جان ِ خـُماران!...

          به شاید ماهِ نو! در خواب تابد!؟_

          که رَخشَد_ از فروغ ِ گـُلعـذاران!_

          که گـُل! نو! آوَرَد زایائی ِ باغ!_

          بشادی و، به مـِـهر ِ کامگاران!.

                                                  هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک  18,08,2006 Helsingør

                  *پـُر شـُماری ِ زنبور ِ گــَزَنده! در تابستان ِ 2006، که پس از دیر رسی ِ بهار!_

                    در دانمارک! فرا آمد؛ انگیزه ی ِ این چامه! شد.