[ خویش باوری! ]

               چه آنکه مانده هنوز، در خم ِ یک کوچه! _

               با  َشکّ و، ُشـسبهه! در کشاکش ِ عشق!؛

               چه آنکه رانده مَـرکبِ خوش نعل ِ خود به تاب و، شتاب! _

               و پیش میرود بفرمان ِ قاطع ِعَـقل! _

               در مسیر ِ یک اتوبان!، یا براه ِ کشفِ کهکشان ِ دگر!؛

               هیچ یک را نیست!  َره بسوی ِ خانه ی ِ دوست! _

               گر نداند،  که { ضمیر ِ خودِ او! در ژرفا- ش! _

               با  ُگـل ِ مـِهر! به دست! _

               با پیامی که :  بدورازخواهش! دوست بدار! }؛

               بهترین دوست! به اوست!.

                                             هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                   02,07,2000  Helsingør