|
[ نجوای ِ همنوا! ]*1
سحر!، که بلبل ِ شوریده ماجرای ِ شب! میگفت؛ ِزدیشبی که گذشتش به تاب و، تب!! میگف!... ِز روشنای ِ صبح ِ شادخواران ِ آرزوپرور!،*2 به صوتِ خوش، ونـَوائی پـُرازطرب میگفت!... به یار، مژده ی ِ فصل ِ بهارو، گــُل میداد!؛ ِزخار ِ جـُور ِ رقیبان ِ دل جـَلـَب! میگفت!... حدیثِ بوس و، کـِناران! به گــُلشـَن و، لبِ جوی؛ مکیدن ِ __ لبِ شیرین ِ چون ُرَطب میگفت!... ِزخوی و، روی ِ خوش ِ یار ِ من!؛ سخن میداشت!_ ِزنـَسل ِ حوریان ِ بهشتی! ِورا َنسـَب میگفت!... به کامجوئی ِ جان ِ دلرفتگان!، ِزشـَهوَش ِ ناز؛ به کارسازی ِ دستِ حوادث!_ بـَسی عجب میگفت!... ندانم آنکه، چگونه ِزخوابِ من خبرش؟!_ ِزگــُلرخی که سخن سنج و، با ادب! میگفت!... ِز داروی ِ دل ِ سرگشتگان ِ بی َزرو، سیم!_ *3 ِز استحاله ی ِ خون ِ دل ِ عـَنـَب! میگفت!... به حـَلّ ِ مشکل ِ انسان!، دَوای ِ جان! میداد!_ ِزلطفِ روح نـَواز ِ طبیبان ِ بی مطب! میگفت!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 05/30a.m. 12,04,1995 Helsingør *1 در گاهنامه ی ِ واژه! به سال ِ 1995 در کپنهاگ به چاپ رسید. *2 در گاهنامه ی ِ واژه!، کلمه ی ِ [ روشنا ]؛ به اشتباه! [ روشنائی ] چاپ شده بود. و امّا این بار به غیراز_ کلمه ی ِ روشنا! مصرع را! عوض کرده ام!. *3 در گاهنامه ی ِ واژه!، کلمه ی ِ [ داروی ِ ]؛ به اشتباه! [ داوَری ِ ] چاپ شده بود.
|