[ نیشخندِ تمدّن! ]

          ( نه همین لباس ِ زیباست نشان ِ آدمیـّت )*

          کفش هم بخر تو از ما! که به آدمیـّت آئی!...

          راستی! :   کلاه و، دستار!،   اگر سرت گذاریم

         آسمان به سر بـِسائی!  ِز مکان ِ خودنمائی!...

          کفش! پوشی و، بکوشی و، َدهی باج!؛ به سـُلطان!--------

          با کـُلـَـه! سر بسپاری! به رسوم و، اقتدائی!...

          یادت آید؟ عهدِ جنگل!، که برای ِ خود می گشتی!!!؟_

          با تمدّن ات گرفتند!-------- کمندِ هوشهائی!...

          و تو را! در آرزو شد!، که بهشت! بازبینی!؛

          زِهمان!!!   فریب داد-ات!، آدم ِ سخن رَوائی

          گفت! :   دانی که جهان را به چه شیوه ساختندش؟_

          تو بیا! بگیم  بـَرایـَت! که سپس  بـَرده ی ِ مائی!_

          گفتت! : آدمی!،  به دنیا!؛  اشرفِ تمام ِ جانها !؟!؟_

          هرچه جانور!، خوری و؛ به هنوزَت ادّعائی!...

          به تمام ِ نوع ِ جانها! تو! بـَدی کـُنی همیشه!_

          باز،   رو به آسمانها!؛  زِ بـَدان! ناله نمائی!...

          سرباز و، کارگر ِ بیشتر!؛ باعثِ شادی ِ سـَروَر!_

          وَز همان!، رسد به گوشت!؛ همه اینچنین  ِصدائی! : 

          نه همین لباس ِ زیبا! همه چیز!!! بخر تو از ما!_

          ِپی ِ هم! زاد و، وَلـَد! کـُن! که تو! کارخانه ی ِ مائی!...

          گفتم شاید، باسوادی!؟ عالـِم و،  عارِف و،  عاقِل!_

          { همی جور فـَلـّـِـه ی  دَمـِت گرم }!،-------- تو هم!؛  که مـِثل ِ مائی!...

          دیگه نیست---- راهِ برگشت!،   مگر!؛   که مـِـهر! پوئی!_

          که بهشتِ ژرفِ جانت! بدهد تـُرا! ندائی!...

          صد هزار سال!   هستی و، هنوز!؛   مانده تنها!_

          چون  ِپی ِ تعصـّبِ خود! نه به یک زبان!  ِگرائی...

          به بهانه های ِ یاری!  دَکــّـه ی ِ یونِسکو! داری!_

          که دَوام ِ اختلافات!!!   فراهمی نمائی!...

          بهرِآنکه ساده دلها!،   بخرند!   ازتو کالا!؛

          همه را! بباورانی! آتئیسم و، بیخدائی!_

          و خدای ِ همـّـه هستی! که روان و، جان ِ ذرّه!؛

          هم ازان تورا! نکوبد!، که به وسوسه! نپائی!_

          و رَهِ خِرَد! بپوئی!،  وگـُل ِ وَفا! بجوئی

          نافه ی ِ صفا! ببوئی!،  که زِشادی ات!؛  سبوئی!.

                                                          هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک  18,09,2006  Helsingør

           * ( یک مـِصرع ِ بسیار با ارزش!، وبسیار مشهور!، از استادِ سخن!؛  سعدی!. )