[ سرزنش! ]

               چه بسیار!  چه بسیار!  واژه ها که بودند،

                                           برای ِ حرمتِ جان! _

                              و در دهان ِ تنگ چشمی ِ تان!؛

                                                 احتکار کردید!...

               و همان شد! که غریبِ از هم بمانید و، آواره شدگی ِ تان تفهیم کند! _

                                                                     که مطربان ِ دَمـسردید!...

               و چنین شد! تا کیسه کیسه از واژه ها را،

               « براهِ فراهمی ِ زمینه ای  برای ِ نوازش شدن ِ خویشتان! _

                                        در تعریف و، توصیفِ غربتِ انسان!؛

                                       به تعارف و، بی هیچ ریشه ی ِ ایمان! »

                                                                   اِسراف میکنید!...

               و همه می دانند!  وهمه می دانید! _

               که دورنگ!، بودید و؛ هستید! _

               و دورنگهای ِ زرنگید!...

               و گرچه، همه ی ِ تان!  تجسـّم ِ آشکار و، متحرّکِ معنی ِ نـِیرنگید!؛

               امـّـا انتقام ِ از شماها! _

               انتقام ِ همدگرتان از یکدیگرست!،

               و آن! همانکه؛  برای ِ جامه ی ِ محرمیـّتِ راز ِ جانهای ِ هم! _

                                                             وصله های ِ ناهمرنگید!.

                                                                هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                31,03,2003  Helsingør