[ شبجشنهای ِ عزلت! ]
دلم بسیار شبها، آنقـَدَر سوخت؛ که رسم ِ شعبده!، از دَهر؛ آموخت!... ز نجوا! سوزن و، از مویه! نخ کرد _ یَـقای ِ شب! به دامان ِ سَحَر! دوخت!...* به اشکِ چشم و، با َزرگون ِ ُرخسار!؛ ز سیم و، َزر؛ به گنج ِ یاد! اندوخت!... هزاران نکته! از هرنقطه سنجید! _ به باغ ِ عشق!، شهر ِ عقل!؛ بفروخت!... همه شبجشنهای ِ عزلتش را!، پـِی ِ آذین!؛ ز جان!! مشعل بیفروخت!... به ساز ِ مـِهر! ، سوز ِ سالیان را!؛ به شعر آورد و، برگ ِ دفتری؛ سوخت!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 08,12,1999 Helsingør * یقا = یقه = یخه = گریبان! در فرهنگِ لغات از دکتر محمّد معین!
|