|
[ شهدِ وصل ِ جاودان! ]
بادبیزن دستِ باد و، خاک در چشمان ِ باغ!؛ جامی از جنس ِ طراوت!_ در تبِ قحطِ مروّت!، دستِ آب و؛ لاله را! در سینه داغ!... آتش ِ ذره!، درون ِ همّگی شان!_ در خروش!؛ هریکی زانها! ویا هریک زجانهارا!_ ببخشد جوش و، کوش!؛ تا نیاید خاری از بیم و، بپا سازد امیدی شان! چراغ!... جمله هستی ! با تو هست و، از تو هست و، هسته اش! با پوسته! تنها یکی ست!؛ تا که جامی برکشی از شهدِ وصل ِ جاودان!_ تا به آوایت! نباشد مویه از دردِ فِراق!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک Helsingør 21,07,2006
|