[ شعر!، چیست؟ ]
وقتی که جان!، به دور از جولانگاه ِ طبیعی ِ هزاران هزاره ی ِ پیش! _ و در حصار ِ نیزه سار ِ فرهنگها! _ به باغی! در فراخنای ِ کـُنج ِ تنگِ خلوتِ خویش! _ از نوش و، نیش!؛ سخن می پَراکند! _ که اندیشه های ِ مخاطب!، دگرگون شود!؛ همان!! _ شعراست! _ چه آنکه، با وزن و، قافیه باشد!؛ چه هم، فقط موزون!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 07,08,2001 Shiraz
|