[ شعر!، چیست؟ ]

 

               وقتی که جان!،

               به دور از جولانگاه ِ طبیعی ِ هزاران هزاره ی ِ پیش! _

               و در حصار ِ نیزه سار ِ فرهنگها! _

               به باغی! در فراخنای ِ کـُنج ِ تنگِ خلوتِ خویش! _

               از نوش و، نیش!؛

               سخن می پَراکند! _

               که اندیشه های ِ مخاطب!، دگرگون شود!؛

                                                         همان!! _

                                                     شعراست! _

                          چه آنکه، با وزن و، قافیه باشد!؛

                                        چه هم، فقط موزون!.

                                                            هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                          07,08,2001  Shiraz