[ تا به چند؟! ]*

 

          سر فرو در زیر ِ بال ِ خود نمودن! تا به چند؟!_

          بی خبر، ازگــُل!؛  و با غمها سرودن! تا به چند؟!...

          ای دل امروز- ات بَرَم بازارها!_

          تا ببینی! جلوه های ِ مردُمان!_

          تا بسنجی! نکته ها! از کارها!_

          تا، که دَریابی! برای ِ جسمهاشان!، هوششان با نقشه ها!؛

          کوششان! در  - نقش ِ گــُل! ازدِل  ُزدودن! - ؛

                                                 تا به چند؟!...

          چونکه برگشتیم، ازنـُو! خانه مان!؛

          شعله ی ِ شمعی!، برآوردیم در کاشانه مان!؛

          بازگوئی! قصـّـه ی ِ امروز را !_

          بازجوئی! راز ِ ساز و، سوز را!_

          تا، بدانی!، باغ!؛  تنها در تصوّر! ایمـِن است!_

          تا مگر، زین پس! به عـُزلت! با شکیب آرام بودن!_

                                                            تا به چند؟!...

          با تبِ بیم و، امید! آریم سر!_

          آب و، تابِ جان!  ز هذیانهای ِ تـَر!_

          تا مگر کِی؟ طِی شود، آشوبها؟!_

          انتظار ِ آخرین بار ِ غـُنودن! تا به چند؟!.

                                                                          هاشم شریفی  << بوش >>  دانمارک

                 15,10,2006  Helsingør                                                                                      

          *چند واژه و مصرع ِ این چامه به یکباره به یادم آمد، امّا هرچه گشتم، پیشنویس ِ آنرا نیافتم!_

          پس اینبار شاید تفاوتی با آغازین نوشته ی ِ خودش دارد! چرا که مرا گهگهی فراموشی ست!.