[ تا به چند؟! ]*
سر فرو در زیر ِ بال ِ خود نمودن! تا به چند؟!_ بی خبر، ازگــُل!؛ و با غمها سرودن! تا به چند؟!... ای دل امروز- ات بَرَم بازارها!_ تا ببینی! جلوه های ِ مردُمان!_ تا بسنجی! نکته ها! از کارها!_ تا، که دَریابی! برای ِ جسمهاشان!، هوششان با نقشه ها!؛ کوششان! در - نقش ِ گــُل! ازدِل ُزدودن! - ؛ تا به چند؟!... چونکه برگشتیم، ازنـُو! خانه مان!؛ شعله ی ِ شمعی!، برآوردیم در کاشانه مان!؛ بازگوئی! قصـّـه ی ِ امروز را !_ بازجوئی! راز ِ ساز و، سوز را!_ تا، بدانی!، باغ!؛ تنها در تصوّر! ایمـِن است!_ تا مگر، زین پس! به عـُزلت! با شکیب آرام بودن!_ تا به چند؟!... با تبِ بیم و، امید! آریم سر!_ آب و، تابِ جان! ز هذیانهای ِ تـَر!_ تا مگر کِی؟ طِی شود، آشوبها؟!_ انتظار ِ آخرین بار ِ غـُنودن! تا به چند؟!. هاشم شریفی << بوش >> دانمارک 15,10,2006 Helsingør *چند واژه و مصرع ِ این چامه به یکباره به یادم آمد، امّا هرچه گشتم، پیشنویس ِ آنرا نیافتم!_ پس اینبار شاید تفاوتی با آغازین نوشته ی ِ خودش دارد! چرا که مرا گهگهی فراموشی ست!.
|