[ تجربه ی ِ مدرسه ی ِ زندگی! ]

 

               از شیفتگی بر رخ ِ تو! روی شناسم! _

               من، ارزش ِ سیم! از حلب و، روی!؛ شناسم!...

               دل!، چونکه مقیم ِ حرم ِ زلفِ تو گردید!؛

               هرشانه خوَرد بر سر ِ هرموی!، شناسم!...

               چشمم همه، ژرفائی ِ جان دید، وسنجید!؛

               مـِهرو، غضب از دیده و، ابروی؛ شناسم!...

               جان! بس که به جان! خیره شد اندر تپش ِ جان!،

               احوال ِ کسان!  از  َروش و،  خوی؛  شناسم!...

               ذهنم! گـُهَر ِ راز ِ تب و، تاب!؛ بسفتید! _

               من، پویـِش ِ جان! در پس ِ هفت توی! شناسم!...

               بس کوی و،  َره و،  حُجره و،  بازارو،  دُکانست! _

               هر تن، بـِکـِشَد پای، به هرسوی!؛ شناسم!...

               من، زنده به مـِهرم!، که دراین عرصه ی ِ جاوید!؛

               غوغای ِ دل ِ ذرّه ی ِ حق گوی! شناسم!.

                                                  هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                       07,09,1995  Helsingør