|
[ یادِ یاران! ] هرکه، حرمت را! سزای ِ یادِ یاران! میکند؛ ازشکیبش پیله ای برگردِ خویش!_ فارغ از باغ و، کویرو، نوش و، نیش!_ صبر!؛ تا آنسوی ِ نبض ِ روزگاران! میکند!... در طریق ِ سوزو، ساز!؛ از نشیب و، از فراز!؛ گر سلامت رفت!، نوش از جام ِ راز!؛ با صفای ِ بزم و، عزم ِ باوقاران! می کند!... باده گر نوشیدو، احوالش به سرمستی کشید!؛ نه به یکسویه شود قاضـّـی ِ حال ِ عاشقان!_ ساغری از - صاف و، دُردِ - مِی گساران! میکند!... در تب و، تابِ گلستان! در بهار!_ در هوای ِ نافهآمیزان ِ تابستان! به تختِ سایه سار!_ یادی از اشکِ ِسپهرو، دُرّ ِ باران! میکند!... یادی از درویش ِ گـُلجوی ِ پیاده پوی ِ دشت!_ یادی از جامانده ی ِ ایـّام ِ جـُولان ِ سواران می کند!... گرچه بی یاراست!، امـّا؛ یادِ یاران! می کند_ یادِ یاران! می کند. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک Helsingør 18,07,2006
|