[ آغاز ِ سال ِ نو! ]

          صدای ِ سـِـیر ِ  فــّواره های ِ آتشین ِ هوا پوی! _

          و نـَوای ِ تـَرکیدنـِشان! _

          که شد مسلسل وار!،

          بدون ِ وقفه و، مانندِ امتدادِ یک گونه بانگِ هـَوار!،

          و از مردمان برآمد آوای ِ شادمانی و، فریاد و، های و، هوی!؛

          در دل مرا! دمید شعله ای ز امید! _

          که سال ِ نو! به آغازی پر از شادی است و،

          شور و، نوید! _

          و هَمِـّگان! به دوستیّ ِ همدگریّ و،

          درآرزوی ِ بختِ سپید! از برای ِ هم اند!...

          زیبائی دوستی ِ بی خواهش را! _

          چه زیباست!؟ که باوَر داشت!.

                                                        هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                           00 - 01,01,2008  Helsingør