[ آرزوی ِ دست یافتنی! ]

          دلم!  در آرزووووی ِ  پِـِگــَه!  مانده در میانه ی ِ روز! _

          که اینچنین  - دژم و، تار- !   می سـِپُرَد  رَه  به دشتِ تیره ی ِ شام!...

          فروغ ِ مـِهر!  نمیتابد از زبان ِ مردُمان ِ پهنه ی ِ خاک! _ 

          وشگفتا! که،  شیدِ  پُرشـُمَری!؛   نشسته جای ِ خورشیدِ ارزشها! _

          و بَه بَه!،   برابر است با ارجی که در ژرفنای ِ واژه ی ِ خوب!؛

          و بهای ِ باوَر ِ  - مردمی باوَران - !،   فراز و، فرود! میگیرد!؛

          با ترازوی ِ بینش ِ لـَنگِ کژدلان ِ ناآگاه! _

          و سنگِ سنجش ِ چشمان ِ تنگِ مردم ِ خام!.

                                                                          هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                        22,05,2008  Helsingør