|
[ انار!]
َکرَم کن! وَ دلها! زِ خود شاد کن! _ دل ِ خویش!، ازمِهر!؛ آباد کن!... به مِهرو، رعایت!؛ بپوی و، بجوی! _ زِ چنگارِ کینه!؛ خودآزاد کن!... چو مَردُم تورا! بهره ها میدهند! _ بسوزو، بده روشنی!؛ داد! کن!... یکی جان!، که چنگال ِ جبر- اش فشرد!؛ بگفت- اش : چنین چامه! بنیاد کن! _ انار! با خَس ِ سردی و، تابِ نار! _ زِ همیان ِ گنج ِ جهان! یاد کن!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک شیراز 1380/03/22
|