[ از - ناهویداباوَری! - ،  تا - پیداداوَری! - ]

 

          شاید، که تنها باندازه ی ِ یک لحظه!، فاصله ست!؛

          از افسانه باوری به هنگامهای ِ بسیار دورِ آن سرزمین!،

          وتا آندم!؛

          که خردپیشه مردِ رُک گوئی! _

          اگرچه ظاهراً بیکار!،  ولی زشهرو، کوچه و، بازار!،

          افسانه را!  زُدود!،   و با پرسش!؛

          چنان به شرمندگی درفکند!،  احوال ِ آن مردمان ِ امین و، ناامین!؛

          که از دودِ دلهایشان!،

          - ازآنکه گرفتار مانده بودند!  میان ِ گیره به ناچار! -

          ورا!؛  خرمگس! بنامیدند!...

          وتاریخ ِ آن دیار! _

          که به داستان ِ تکامل ِ اندیشه ی ِ بشری!،  می خورد گِره!؛

          بیاد میآوَرَد! :

          زسنگی!  که با دستِ خودباوَرِ گرانسرِ پندارزده ای!  به چَه فِتاد و،

          دوباره!  اذهان ِ مستعد را!؛

          به اشتباه!!  آلود!...

          وشاگردِ فراعقل گرای ِ او!، 

          - که به نطق میکشد! هرحُکم ِ صادرِ ازعقل و، احساس را! -

          پس ازشُکوهمندی ِ استاد!؛

          گامی برَه نهاد و،  قریه قریه برفت!؛

          پرسش به جویش ِ ریشه!،  برزبانش بزاد و؛

          از پاسخش!  کودکِ روان ِ آدمی! آسود!.

            هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                                                     28,11,2008  Helsingør