[ از - ناهویداباوَری! - ، تا - پیداداوَری! - ]
شاید، که تنها باندازه ی ِ یک لحظه!، فاصله ست!؛ از افسانه باوری به هنگامهای ِ بسیار دورِ آن سرزمین!، وتا آندم!؛ که خردپیشه مردِ رُک گوئی! _ اگرچه ظاهراً بیکار!، ولی زشهرو، کوچه و، بازار!، افسانه را! زُدود!، و با پرسش!؛ چنان به شرمندگی درفکند!، احوال ِ آن مردمان ِ امین و، ناامین!؛ که از دودِ دلهایشان!، - ازآنکه گرفتار مانده بودند! میان ِ گیره به ناچار! - ورا!؛ خرمگس! بنامیدند!... وتاریخ ِ آن دیار! _ که به داستان ِ تکامل ِ اندیشه ی ِ بشری!، می خورد گِره!؛ بیاد میآوَرَد! : زسنگی! که با دستِ خودباوَرِ گرانسرِ پندارزده ای! به چَه فِتاد و، دوباره! اذهان ِ مستعد را!؛ به اشتباه!! آلود!... وشاگردِ فراعقل گرای ِ او!، - که به نطق میکشد! هرحُکم ِ صادرِ ازعقل و، احساس را! - پس ازشُکوهمندی ِ استاد!؛ گامی برَه نهاد و، قریه قریه برفت!؛ پرسش به جویش ِ ریشه!، برزبانش بزاد و؛ از پاسخش! کودکِ روان ِ آدمی! آسود!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 28,11,2008 Helsingør
|