[ برای ِ بزرگداشتِ نامروزِ " زن " !]

 

          اینگونه ای که شُکوهِ باغ ِ حضورت! _

          زیبائی بخش ِ ذهن ِ خسته ی ِ مَرد! _

          اینسان که هم خواهری و، هم مادری و؛

          میزدائی زِ دل ِ هرچه مَردُمان!،  خَس و، درد!؛

          جاوید  مان!  که بی زایش ِ تو!  کجا میشود؟ _

          که انسان! زِنو! شود تکرار!...

          سرشارِ [خرّمی و،  شورو،  شوق!] باش! _

          که جامعه! چون میشود که بی تو! شکل گیرد؟ _

          ای چراغ ِ همیشه! _

          در[آشتی آرزوئی] برای ِ { دُخت و، پورِ خاکدان! } _

          بیدار!...

          ای شادی دهنده به هرمَرد! _

          حتّی به سُفلگان! که ماهی ازآبهای ِ گِلی می گیرند و،

          میخرندَت!؛

          بجای ِ آنکه هدیه ات بخشند! _

          بدورازخواهش ِ تن ِ متلاطم ازآتشفشان ِ هَوَس!...

          ای طاووس ِ بسته پای ِ ُکنج ِ قفس! _

          که گوهرِ مِهر! میدهی توحتّی به خبیثان! _

          که  - جان آزار- ها و،  مریضها! هستند! _

          ( یا با چشمهای ِ فروفکنده از سرِ مکر!،

          یا؛  هارو، پاره و، هیزها! هستند! ) _

          که درپوستِ دوزخ گون ِ خود!  نمی گنجند! _

          و ترا!  یا،  ُتهی زِ قوّه ی ِ دریافت!  می خوانند!؛

          و یا،  آزاردوست! میدانند!...

          امّا، توهستی! که از باغ ِ بخشندگی ِ خویش!  مستی! _

          وتدبیرمیکنی که شرّو، فتنه!  فروبَرنشیند!؛

          هم ازآنکه آنها!  بدوراز جستجوئی _

          در ِپی ِهَماوَردِ کوچه های ِ اربده جوئی! _

          سردرگریبان ِ دلخوشی ِ [خویش - خوشآیندشان! ] _

          به سازندگی! رَوَند و، شوند؛

          [ تنان ِ  ِبکار! ] ...

          واگرچه،  که ترفندِ هستی است!؛

          که ازجذبه و،   َجّذاب و،   مجذوب!؛

          تکثیرِ انواع ِ جانها!  رقم بخورَد!،

          [ که آشکار نیست!  برای ِ چه؟  و چرا؟ ] ؛

          امّا،  قدرتِ تأثیرِ جذبه های ِ ترا!؛

          ندیده گرفتن نمیتوان! هربار!...

          و،  توئی!،  که تنها به یک هفته در سراسرِ دنیا!؛

          اگر،  متّحد شوی به همجنسان ِ خویش!؛

          وخدماتِ بیش!،  به سلطه گر! ندهی!؛

          توازُن ِ نیرو!  به سودِ تو! کفّه های ِ ترازوی ِ برابری را! _

          میزان خواهد کرد!...

          تنها یک هفته!  ای همّه ُگلهای ِ باغ ِ مَردُمی!،  که، زنانید!؛

          بدانید! اگر در سَراسَرِ سَراچه ی ِ خاک! _

          با هم پیمان ِ پاک!،  ببندید!؛  ودرخودداری ِ از ُکنِش و، کوش!؛

          و،  خود-نگهداری ِ ازدَهِش ِ نوش!  باشید! _

          ایستائی ِتان! _

          فریبکاران!،  و ستمگران را!؛  پریشان خواهد کرد! _

          وتسلیم ِ تصمیم ِ شما! شود! هَرمَرد!...

          وامّا،  تا یادِمان نرفته، بپرسیم؛  که :

          آیا مردان ِ بَد را!  مردان میزایند؟ _

          و،  آیا پدران ِ فرزندان ِ آینده را! _

          نمی توان ازچهرو،  چشم و،  نگاه! _

          وازرفتارو، گفتارو، کردار!،  وبُروزِ پندار! _

          نشانه گرفت؟ _

          و،  آیا اگرادّعای ِ سَواد!  میشود! _

          پس،  چرا؛  وجودِ اثراتِ ژنتیکِ ارثی شده را! _

          نمیتوان دستِ کم!  گمانه زدن!؟.

            هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                                                     18,02,2009  Helsingør