|
[ برای ِ گنجور ِ رازهای ِ گوهربهای ِ زبان ِ ایرانزمین! ]
ای ارجمندِ گرامی! که سـَرو ِ فخر ِ کلامی! _ در باغ ِ گویش و، گفتار! _ وگفت و، شنود! _ و نوشتار ِ بومی ِ خویش!؛ و هَم بزرگِ بنامی! _ در زبان ِ غالبآمده از دشمنان ِ تا همیشه بر ما! نیش! _ و به هردوتا! آنچنانـَت بـُوَد مهارتی ز شناخت!؛ که در هریکی! تواناترازهرادیبِ کارتمامی! _ و بسیارند! که ازبرای ِ تو! نام ِ نابغه آرند! _ امـّید! که، تندرست و، شادمان باشی! _ که باغ و، دشتِ اذهان ِ پویندگان ِ ادب را! _ به راه و، شاهراه و، حواشی!؛ پروانه های ِ کلام ِ تو! _ فانوس ِ راهنمای ِ جان ِ بیدارند!... و شعر و، نظم و، نثر! _ ونحو و، صرف و، لغت وَ معانی! _ ودگرنکته ها و، جلوه های ِ کلامی! که خویش! بدانی!؛ برای ِ شیر ِ ضمیرت! فتادگان ِ شکارند!... و تا همیشه یادِ کوچه های ِ نشابور! _ دل را می کـِشـَد به دیدار ِ خاکِ پاکِ بودگاهِ جان ِ حکیم! _ وگرچه، پای بسته و، از بهره ی ِ سفر! بی بَر! می مانیم!؛ آرزومندی ِ به خرسندی ِ دیگران ِ خرسندی بخش را! _ می آموزیم! _ ز همزبانی ِ گــَوَن! و نسیم!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 14,08,1998 Copenhagen
|