[ چهچه ِ بلبل! نه بی انگیزش است! ]

 

          روی ِ ُگل!، خوش بود!،  کش بلبل سرود! :

          بلبلان را!  بر رُخ ِ ُگلها!  درود!...

          بلبل از دلدادگی!  دلشاد رفت! _

          گرچه ُگل!،  بر- احترام ِ خس!؛  فزود!...

          آنکه ازبیش و، کمی!،  عُزلت گزید!؛

          ِکی بترسد؟  ازفرازو،  ازفرود!...

          یا بباید شد مُطیع و،  یا مُطاع! _

          پس،  قناعت!؛  رنج ِ درویشان!  ُزدود!...

          هرچه پرسیدم،  خِرَد!؛  حرفی نداشت! _

          جُز،  به تن! پاسخ!؛   که از- آغاز! بود! _

          چونکه ازدانش!،  اگر- ابزارهاست!؛

          تن!،  زِ نو!،  کوشد!؛  به آسان ِ وجود!...

          پس،  به ارج ِ - رسم و، قانون ِ مَدَن - ! _

          درطریق ِ مِهر!؛  بتوان شاد بود!...

          گر نه در- این شهر!، شادی؛  شو بُرون! _

          رُو  به آنجا،  که توان؛  راحت غنود!.

            هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                                                     27,12,2008  Helsingør