[ درکارزار ِ اراده و، جبر! ]

          هرنوبتی دگربار!،

          چون میرسد بهاران!؛

          پُرتر زپارو، پیرار! _

          ازآب و، تابِ باوَر! _

          گویم به خویش!، 

          اینبار!؛

          پا بایدم بدان رَه! _

          که منزلی پدیدار!؟...

          امّا فـُسوس! ازآنکه _

          درکوله بار ِ کهنه!،

          ازدفتر ِ گذشته!؛

          سنگینی ِ فزونتر! _

          سر پیش ِ پا،  نگونتر!...

          در جان! زشوق!،  تندی!؛

          امّا بپای ِ پویا!  خلیده خار ِ کـُندی! _

          وزبیشی ِ غباران!،  برق ِ نشانه ها را!؛

          من بیشتر!  خریدار!.

                                          هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                            23,09,2002  Helsingør