|
[ دیده وَرِ امید پوی!]
دیده وَر! نشسته در پُشتِ روزنی از روزنه های ِ کندوئی، که انبوهِ لانه هاست!؛ و، فرایندِ {خود بسربُردگی های ِ ُالگوشده ی ِ ساکنینش}! _ تصویرِ غیبتِ جنبنده! _ دردرونگاهِ آنهمّه خانه هاست!... و راه می پایَم! _ {چرخش ِ ِپی در ِپی به گِردِ خود}! _ که خاکِ ناامین را - هست!، و{گردش ِ کارسازِ بهارپردازِ جانبخش}! _ که زمین را - هست!... و مرا - ست، لبمویه هائی که گهگاه سنگین و، با َوقار!؛ و امید پویه هائی که سُرود گویه هائی به شادی و، هِی هِی!... و دلگرم ازآنکه، {آهنگِ گام ِ زمان}! _ {وَعده ی ِ دیدارِ آپریل ِ نازنین}! را - هست!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 09,11,2008 Helsingør
|