[ انتظار درحصار ِ نقره ای! ]

          دریا! چو نقره مینمود و،

          فرازش هم آسمان! _

          وز- رنگِ  آبی ِ زیبای ِ آآآآشتی بیان!،

          فقط برگی ازگمان! _

          به دفتر ِ اندیشه ی ِ تبدار در تابِ انتظار!؛

          حکایت داشت!...

          هرچند، که جبر! _

          بوده است و، هست و، خواهد بود!؛

          و از چگونگی ِ برخی از وجودِ واقعیتها!،

          نمیتوان شد دور!؛

          امّا، دل از نبودن ِ رخشش!  ( ز مظهر ِ نور! به چهر ِ عیان! ) _

          شکایت داشت!.

                                   هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                   05,04,2008  Helsingør