|
[ فریبِ فصل!]*
{ چامه شد، آفریده از گاهِ لغزش ِ لبِ جوی!؛ نه زِ انگیزه ای که در گویش ِ " فروید یسمی"! }
فریبِ فصل! مخور جانِ من! که میلغزی! _ زِ لیزی ِ لبِ جوها!، که هم!؛ به تابستان!... بسی ُگل است!، که پنهان به برگِ آن!؛ خاری ست! _ زِ جا!، ِبدَرتومَرو!؛ ازجمال ِ باغستان!... طمع مَبَر! به هیاهوی ِ مردمان ِ سودجوی ِ دلخوش ازنیرنگ! _ که باغبان ِ ُتهی ازهنر!، بدون ِ تبر!؛ خزان کند بُستان!... ببایدآنکه، تو!؛ دریافتت! دگرگون شود! وَ هَم! فرهنگ! _ که برگِ سهم ِ توهَم!، نیز، بتاریخ!؛ خوش نگارستان!... توفرصتی بده!، تا آنکه؛ صد رَوَد - از- سال! _ که از ِپی ِ طی ِ تدریج!، شود گلشن این مزارستان!... به داستان ِ " مرزو، بوم "! نگه کن!، که بَعدِ هرسی سال!؛ یکی به حاکم ِ پیشین بشورید و، شد حاکم ِ عذابستان!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 25,07,2008 Hellebęk * این چامه درتابستانی ساخته شد، که به گردش ِ جنگل میرفتم!، ازهمان راهی!؛ که درزمستان هم! ولی به احتیاطِ زیاد!.
|