[ گر، نظرت هست!؛ حذر نیز کـُن! ]

         * ای آیــِنه افروز! _

          اگرهم که غرورت! بکشاند، که درآئـیـنه نظر کـُن!؛

          زان شعـله حذر کـُن! که زبرق ِ نـِگــَهَـت خیزد و،

          جان ِ دگران را! زند آتش!...

          آن راز! بخوان نیز، که آن کیست؟ _        

          کز جان ِ جهان! بباغ ِ هستی! _

          خوش گــُلبـُن ِ زیبای ِ تورا! کاشت! و کس نیست!،

          از تیره ی ِ انسان،  که اگر سوخت به یکبار!؛         

          بر خویش پذیرد که توان داشت _

          از شعـله ی ِ چشمان ِ تو! پرهیز...

          پس، چند به ژرفای ِ بهشتی تو سفر کن! _

          تا هرکه تماشاگر ِ تو بوده به هر نوبتِ دیدار! _

          هم رفته و، هم، بار پـِی ِ بار! _

          از نو!  بشده تشنه ی ِ تکرار!.

                                                       هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                               27,04,2003  Helsingør

                * این رونوشت از یک دستنوشته ی ِ قبلی ام! گستردگی گرفت! که با همین تارخ بود و آنرا در بایگانی دارم.