[  ُگلها!  و ُگل پرستان! ]

          زِ چه سوزها!؟  رقم خورد،  نصیبِ بلبلانش! _

          که نسیم ِ ُگل!  نیامد!  که خزید؛  خَس! به بُستان!...

          به چه روزها رسیده!؟   ُگل ِ - آب و، خاکِ "سعدی" - ! _

          که نه دادش!، ِپی ِ پیمان!؛  ونه یادش!  به  ُگلستان!...

          زِ هوای ِ دوری ِ ما!  مَسُرا! تو نوُگلان را! _

          که نوای ِ گوشه گیران!  نه خوش است!   در- دَبستان!...

          بشَوَد که باغ ِ  ُنورا!  ُگل ِ ُنو!  به تاِبش آرَد! _

          که دل ِ بلبل ِ آن!،   گرم ِ امید!؛   درزمستان!.

            هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                          26,12,2008  Helsingør