[ گویشی برای ِ هستی ِ  َا ُتمیک! ]

 

          این ساغرازکجاست؟ که ساقی! به میخانه می برد! _

          سوسن! چرا؟ نگاه به نرگس ِ مستانه می برد!؟...

          یک نکته بیش نباشد! به دُردی ِ پیاله ی ِ دَهر! _

          عابد!، حلال!؛   وعارف!، کمال!؛  به پیمانه می برد!...

          درهرکجا!  لبی به گویش و،  چشمی به بینش است! _

          جان! بوی ِ هرگل و، هرخار!؛  زجانانه میبرد!...

          ناباوری به مِهرو،  روی آوری به فریب و،  والاسَری به ستم!؛

          دل!،  بارِ کج!؛  به چه تدبیر؟  تاخانه می برد...

          دیوانه را! مگوی! که :  - تمدّن شرطِ رازِ خوشبختی ست - _

          یک خُم شکسته!، چو کاخی! به شوکتی ست!؛ که فرزانه می برد!...

          میخانه در طوافِ ساقی و،  خودبین ِ خام!؛  گفت :

          این ساقی است،  که پا به گردش ِ بر دُورِ کاشانه می برد.

                                                    هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                  30,10,2008  Helsingør