[ هنگامه ی ِ پاکنویس! ]

          سخنان میشودَم  زمزمه  در ذهن!،  ومن - آنها را!؛

          بَرچَنی پاره ی ِ کاغذ،  می نویسم؛

          که به وقتی بشود پاکنویس! _

          لیک،   از { گردش ِ ایّام و،

          پی ِ هم شدن ِ رشته ی ِ اُوهام و،

          پُری مَشغله ی ِ پاسخ ِ بَرمُعضل ِ زیست! }؛

          بَسی ازکاغذِ یادداشت!،  به میزَم شده انبوه!؛   ومن! _

          عزم ِ راسخ!  به خودآورده و،  در بازنویس! _

          میکنم سعی!،  ولی یک اندوه!؛

          میدواند به دلم،  این احساس!؛

          که چه سخت است!؟،  تحمّل؛

          نگرشهای ِ دوباره! _

          رقم ِ کهنه ی ِ تاریخ ِ سُرایشها را!...

          وچه دشوار!؟ _

          که آمیزه ی ِ تلخ و، شیرین! _

          میشود - آواری!  بَرسَرِ جان! _

          باری ازیادِ پیامی دیرین! :

          که به مِهراست - گرایشها را!،

          دل ِ انسان و؛  ِپی انگیزه ی ِ هرکوشش و،

          هرجویش و،  هرنقش و؛  نگارش ها را!.

             هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                                                   20,12,1999  Helsingør