|
[ هدیه ی ِ روز ِ مادر! ]
بَس مادر ِ من، کشید - از رَنج!_ درپَهنه ی ِ باغ ِ عُمر ِ بی غـَنج!... از سهم ِ بهشت!، قِسمتش بود؛ شادابی ِ حوض ِ زیر ِ نارَنج!_ دائم! همه ظرف و، جامه می شُست!_ بهر ِ میوه های ِ دل! که اش گنج!_ از گونی و، خاکسترو، چوبک؛ رَنجه دستش و، پدر!؛ نه در_ سَنج!.. با وَزیر ِ جَبر!، عُمر بازید!_ در وَرطه ی ِ زندگی!؛ چو َشترنج!... شاید که، ز ِ آهِ مادران است!؟_ کز بارش ِ هوش!؛ گشت فـَرهـَنج!_ دانش، پـِی ِ مِهر!، ساخت معلوم!؛ جمع ِ سه و، دو؛ بیاوَرَد پنج!_ هستی! جـِگــَرَش ز ِ هم بپاشید!_ با کوشش ِ نیک ِ اهل ِ افرَنج!_ آنروز! بگشت جشن ِ مادر!، کز شیره ی ِ کیمیا!؛ شد اسفنج!... من هدیه دهم به مادر ِ خویش!_ از ابر ِ پلاستیکی! دو فرسَنج!_ تا از سَر ِ شُوق و، مِهر!، شویَد؛ از خانه ی ِ آدمی! خَس و، رَنج!... از زحمتِ مادران! ببالند!!_ مردان ِ جهان! چه روم!، یا؛ َزنج!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک Helsingør 15,07,2000 *غـَنج = انگیزه ی ِ دلخواستن! *سَنج = سنجش! *شترنج = نوشتار ِ پارسی ِ شطرنج! *فرهنج = فرهنگ! *افرنج = افرنگ = فرنگ = ا ُروپا ! *فرسنج = فرسنگ = فرسخ! *زنج = زنگ = سیاه = زنگبار = آفریقا!.
|