|
[ هنرو، انسان و، آگاهی! ]
من و، تورا!؛ نشاید آگاهی ازحکایتِ جانان! _ ( که ژرفای ِ هرجان! ازآن! به بودن است و، شدنها!؛ ) اگر چراغ ِ هنر! به بزمهای ِ « حِسّ ِ جلوه »ی ِ جانها! _ با هفت حبابِ رنگی اش! _ فروغ ِ ُنوی! نیفروزد... یکی، زِ بینش ِ جَنگل! بگوید و، نیمی ست!؛ دگر، زِ یافتِ ویژه ی ِ بافتِ نرگس! میسُرایَد و؛ نزدیک به شاید! بیشترآید! که رو بسوی ِ تکمیل است!... ِچرا که، پسته! اگرنیمی اش بفرسوده ست!؛ به دل! زِ پندارِ گمانه وارِ آسیبِ زهر! _ فرا بسازد ترس!... خوشا! خوشا! که هردونیمه ی ِ یک میوه ی ِ دولپّه ای! _ یعنی که هردونیمه ی ِ لازم برای ِ تمدیدِ زیستهای ِ ُنو! _ سلامت هست!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 24,06,2008 Helsingør
|