[ جشن ِ نگاهها! ]*1

          در کشتارگاهِ  مِهر!،  که زیستبوم ِ تیره ی ِ انسان!؛

          در کارزارگاهِ  سیری ناپذیریهای ِ اشرفِ مخلوقات!،

          به پهنه ی ِ خاک!؛

          خدا!  میهمان ِ زمینیان است! _

          در جشن ِ هم آمیزی ِ دو نگاه! _

          که آذینش،  آبگینه های ِ متبلور ِ از امید! _

          و به درخشش ِ ازنوید!؛

          و سازو، سرودش!  ستایشی ست!،

          که جان!  میسُراید بدون ِ کلام! _

          با ترّنم ِ شادی!؛

          و شرابش!،  شهدِ خرسندی است! _

          که تراوُش میکند ز لاله ی ِ لب! _

          که شاید با رنگِ بی نیرنگِ تبسّم!...

          و،  شعر! _

          نماز ِ  من ِ  زمینی است! _

          که سختی ِ رئالیسم را!،  می آمیزم؛  با تلأ لؤ ِ رمانتیک ها!.

                                                  هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                  شیراز،  نهم ِ مردادِ 1380 

                                                                                     31,07,2001  Shiraz          

          *1 درتاریخ 29/07/2008 که می خواستم این چامه را به سایت بفرستم، دریافتم که _

                 بی مقدّمه آغاز می شود، و برای ِ همین؛ سه بخشچامه ی ِ اوّل تا سوّم را به آن افزودم!.