[ جُولان ِ ابرو، نور! ]
همسان ِ یک تنور! که اِنگار، فراهم شدازبُلور!_ برکوژ ِ قـُلـّه ی ِ کوهی که پُر، زبرف!؛ باچشم ِ عاشق ِ تبدار!، به بطن ِ بینش ِ بیدار!؛ در منظری شِگــَـرف!_ آشوبِ نور! بپا بود! به رزمگاهِ آن همه اشکال ِ پنبه فام ِ جوراجور!_ که به پهنای ِ بی کرانه نمای ِ آبیّ ِ آسمان! جا داشت!...* و با فروغ ِ تشعشعاتِ سرکشیده از پس ِ ابر!_ درجای جای ِ هنگامه زای ِ آن قیامت وار!_ چندین نـَمودِ حرف!_ به دیده میرسید و، خوانده میشدند_ با زبان ِ جان ِ شِیدا به راز ِ ژَرف! : <<< برگِ جاندار ِ دفتری، از نـَمادِ زیبائی! در جهان ِ اندیشه! >>>. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک Helsingør 21,08,2000 *تشدیدِ جای گرفته بر حرفِ -ی- در واژه ی ِ آبی! تشدید ِ ضروربرای ِ رعایتِ وزن! است.
|