[ جُولان ِ ابرو، نور! ]

          همسان ِ یک تنور! که اِنگار، فراهم شدازبُلور!_

          برکوژ ِ قـُلـّه ی ِ کوهی که پُر، زبرف!؛

          باچشم ِ عاشق ِ تبدار!، به بطن ِ بینش ِ بیدار!؛

                                     در منظری شِگــَـرف!_

          آشوبِ نور! بپا بود! به رزمگاهِ آن همه اشکال ِ پنبه فام ِ جوراجور!_

          که به پهنای ِ بی کرانه نمای ِ آبیّ ِ آسمان! جا داشت!...*

          و با فروغ ِ تشعشعاتِ سرکشیده از پس ِ ابر!_

                                         درجای جای ِ هنگامه زای ِ آن قیامت وار!_

                                                                     چندین نـَمودِ حرف!_

                                                     به دیده میرسید و، خوانده میشدند_

                                                  با زبان ِ جان ِ شِیدا به راز ِ ژَرف! :

          <<< برگِ جاندار ِ دفتری، از نـَمادِ زیبائی! در جهان ِ اندیشه! >>>.

          هاشم شریفی << بودش >>  دانمارک  Helsingør   21,08,2000 *تشدیدِ جای گرفته بر حرفِ -ی-

                                                              در واژه ی ِ آبی! تشدید ِ ضروربرای ِ رعایتِ وزن! است.