[ پایابِ شکیبائی! ]

          سرگشته در بیابان!،

          امّید ِ واحه دردل!؛

          گنجور ِ دُرّ ِ شادی! _

          زانرو که گرچه دشوار!،  پوینده ی ِ کویریم!؛

          از یأس!   بی گزندیم!...

          برآن زلال،  قانع! _

          کزچشم ِ بامدادان!  درجان ِ باغ ِ فردا!  که در خیال! طالع! _ 

          گرچه سرابگونه!  درمنزل ِ سرانجام!...

          باساز ِ چنگِ هستی! _

          در زیرو، بم   بسازیم! _ 

          ازحرص!  می نسوزیم! _

          جانمان به مِهر!،  آرام!؛

          شهدِ شکیب!  درکام!...

          گرنه به واقعیّت!،   با یک فریبِ زیبا!؛

          سختی ِ زندگی را!   تلخیّ ِ مِی! بکاهد! _

          زانکه به راز ِ خورشید!،   دربزم ِ نکته سنجی!؛

          مهمانمان بدارد!  با دُردی ِ تهِ جام!.

                                                              هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                        22,06,2000  Helsingør