[ پشتِ کوهها!، جائی ست!]*
خاک و، علف! _ بام و، بَرِ کاهگِل! _ خاربُن و، ِبرکه و، دارو، درخت! _ ُشرُشرِ جوی و، تبِ رُخسارِ ُگل! _ درّه و، دشت و، دَمَن و، سنگِ سخت! _ دلخوشی ِ پاکِ صفا پیشگان!، که آسمانها و، زمینشان! به تب و، تابش ِ جان! برگ داد! _ خوش دل ِ آنها! که چنینشان!؛ به رقم خورده بخت!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 08,06,1996 Helsingør * با یادِ چامه سُرای ِ گران ارج! سهراب نازنین!، سهراب سپهری!؛ که همسنگِ سپهر! وسعتِ بینش داشت! _ و پشتِ دریاها را! عزم ِ سفر!.
|