[ شرابِ شیراز!،  بدون ِ الکل! ]

          نوای ِ هرشبِ ما! ازشرابِ شیرازاست! _

          که هیچ منـّـتش از تاکِ شیشه پردازاست!...

          شکیب و، مِهر!  ُگل ِ چامه تا هوای ِ سحر! _

          که خور!  مسافری ازخاکِ  " حافظ الرّاز" است!...

          خوش آمدش،  بزدائیدغبارِ پنجره را! _

          ز چهره شاد شَویدَش!؛  که  - دست و، دل باز- است!...

          هوای ِ شادی ِ دیگرکسان!، به دل بودن!؛

          لب و، زبان ِ َطربناکِ رشته ی ِ سازاست!...

          هزااار دُورِ مَدارِ زمین بپیمائیم!،

          که دل!؛   شنود-گرِ  پاکِ  "رندِ بی آز" است!...

          زِ جبرِ بودن ِ هستی! بُوَد!،  که جبرِ شدن! _

          زِاو! بزاده و؛   کهنه را!،  زدوده!؛   نوسازاست!... 

          خوشا دلی!،  که وِرا! کوی ِ میکده!؛  آنجاست! _

          که هرشعاع ِ شیشه ی ِ ساقی!  پیاله ی ِ رازاست!.

                                        هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                  06,09,2008  Helsingør