[شِکوه ی ِ کویر]
ای نگاهت ! شعله ی ِ نرگس! که در گـُلزارها!_ ای لبانت! راز ِ آتشگونه ی ِ گـُلنارها!_ ای دلت!، از سنگ نی!، امّا گذشتی چون بهار!_ از کویر و؛ باغها را! ساختی گـُلبارها!... تا شقایق را، دهد شاباش ِ نوروزت!، کویر؛ پیرُهَن بودش کتان ِ ساده!، شد گـُلدارها!... اشکِ خونین!، در مَـثـَل بشنیدی! امّا، اصل ِ آن!؛ چامه ها بنگر! به جوی ِ دفتر ِ گـُلکارها! ... عشق ِ بی خواهش! هنوزآوا برآرَد: نوش باد!_ هم به نوشین لعل ِ تو!، هم بر لب ِ گـُلخوارها!. هاشم شریفی<< بودش >> دانمارک 30,01,2006 Helsingør
|