[ سوگند! ]


          سوگند!،

          به شیردلی های ِ مردمان ِ ساکن ِ کوه! _

          به بی کینه سینه های ِ مردمان ِ ساده ی ِ دشت! _

          به بخشنده دستهای ِ مردمان ِ شهرهای ِ پـُر- از- باغ! _

          به صبر ِ شوردرآمیز ِ مردمان ِ ساحل ِ دریا! _

          به مهربانی ِ مردمان ِ کاشانه هایــِشان لب ِ رود! _

          به قصـّه های ِ راز ِ شجاعت! که برلبان ِ مردم ِ جنگل! _

          تا سرانجام و، گاهِ فرجامم!، اگر به هاله ی ِ پندار! _

          در انحنای ِ خطــّ ِ سـِیر ِ این بخش!، ز پویــِش ِ جان! _

          مرا!،  ندای ِ گذرهای ِ آخرینم هست!؛

          هنوزهم! هنوز به باغکِ دل! _

          هوای ِ تماشای ِ سرزمینم هست!.
                                                            هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک
                                                                                        04,07,1995 
                                                  In the train from Hillerød to Helsingør