[ تبانی!]

          وقتی که بُغض!،  فروبسته می ماند!؛

          وآسمان ِ احساس!  یاری نمیدهد و، باران نمیشود!؛

          سینه ازدرون َترَک برمیدارد! _

          وشکسته های ِ تن ِ گلبولها!،

          دل را!؛

          برمی خراشند! _

          و روانی، آشفته ازبَختِ  واپیچ - شده!؛

          و روانی، آسوده؛  گوئی که هیچ!  نشده!؟...

          طبیعتی  که تورا زیبا آفرید!،

          و فرهنگی  که مرا غرور آموخت!؛

          با هم،

          تبانی کردند! _

          و سینه ی ِ مرا!،  ویران!؛

          و تورا!  بی اعتنا به لهیدن ِ جان! _

          ساختند!.

             هاشم شریفی  << بودش >>  دانمارک

                                                                                                                                   04,11,1995  Helsingør