[ تنها، ابزارها! درزندگی ِ انسان! دگرگون شده ست و، خواهد شد! ]
به جهانخدا! که اوخود!، همه جانها و، جهانست!؛ گله کِی توان؟، زخاری؛ که گل و، ریشه اش آنست!... بخشی ازجهان! شکنجد، بخش ِ دیگرش؛ برنجد! _ چونکه یک جان! به تمامی ِ جهان! درون نهان است!... تن ِهستی!، آن بگردد؛ که همان توان بگردد! _ دیگری گشتن ِ انسان! ناشدن به کیش ِ جانست!... پای ِ خسته ازنشستن! بلمد به پای ِ دیگر! _ جان ِ بی مِهر! به کامش خون ِ همتیره! روانست!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک 31,07,2008 Helsingør
|