[ َزمهریر ِ سَبز! ]
اگر به سرزمین ِ شمال، آسمان! کم ستاره است و، بیشتر، ابری ست؛ گاهی غنیمتی ست!_ که زچشمم ستاره میبارد!... و راستی چه موهبتی ست!_ که دراین زمهریر ِ سبز!، فروغ ِ یادِ تو! درذهن ِ من چنان گرم است!؛ که زجانم!_ شراره میبارد!. هاشم شریفی << بودش >> دانمارک Helsingør 28,05,2000 |